" O Στίβεν Τέιλορ της Νιουκάστλ να πανηγυρίζει με τον εκστασιασμένο ανάπηρο φίλο της ομάδας του το γκολ – πρόκριση (1-0) του Σισέ στο 94’ του χθεσινού αγώνα με την Ανζί. Δεν χρειάζεται ανάλυση και μπλα - μπλα. Μόνο δείτε τη φωτογραφία, τίποτα άλλο. Δείτε τη και σκεφτείτε. Τη μαγική δύναμη του ποδοσφαίρου. Την ανυπέρβλητη ισχύ του συναισθήματος, της έκρηξης, του γκολ, της πλημμύρας ενθουσιασμού.
Τη βλέπεις τη φωτογραφία και θες να πας να τον αγκαλιάσεις και εσύ! Να τον σηκώσεις και να τον πας στα αποδυτήρια. Τη βλέπεις και θες να γίνεις ποδοσφαιριστής όχι για τα λεφτά, τη δόξα και τη μπάλα, αλλά για να σου τύχει μια φορά στη ζωή σου αυτή η αγκαλιά. Τυλιγμένος στο παλτό του και στο κασκέτο του, παγωμένος στο «Σεντ Τζέημς Παρκ» του αγγλικού βορρά, στα τρία μέτρα από τη γραμμή, σκεφτείτε το: έτοιμος να απολαύσει 30 επιπλέον λεπτά αγωνίας στην παράταση προτού πανηγυρίσει το γκολ για τους «8» στο 94’. Γι’ αυτόν, το ποδόσφαιρο είναι απόλαυση. Θα γυρνούσε ευτυχισμένος σπίτι του, ακόμη κι αν είχε γευτεί την πίκρα ενός αποκλεισμού στα πέναλτι.
Για ορισμένους το ποδόσφαιρο είναι θεραπεία. Βρίσκουν την υγειά τους. Για άλλους αρρώστια. Ρίχνουν ξύλο, στήνουν ενέδρες, δολοφονούν. Διαλέγετε και παίρνετε κύριοι. Όχι εμείς και εσείς. Αυτοί που ορίζουν την τύχη του σε κάθε χώρα. " Γιάννης Σερέτης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου